Column: Een stap voorwaarts
In de maand juni buitelden allerlei mogelijke kabinetsplannen op het Binnenhof over elkaar heen. Niemand kan om de plannen met de Publieke Omroep of het Pensioenakkoord heen, en daar hebben we waarschijnlijk ook allemaal uitgesproken meningen over. Eentje die u waarschijnlijk heeft gemist, en er op het eerste gezicht alleen maar veelbelovend uit ziet, zijn de kabinetsplannen rondom STimulans ArbeidsmarktPositie. Nee, die hoofdletters zijn geen tikfout, maar een sublieme zet van een ambtenaar. Om politiek behapbaar te maken zijn slimme afkortingen namelijk een fijn instrument. We gaan het dus hebben over het STAP-budget. Ook zo’n fijn woord, budget. Dat maakt dat de mens verder wil lezen. Maar even zonder gekheid, dit is echt een mooi initiatief.
Op 3 juni kondigden de ministers Koolmees en Van Engelshoven het STAP-budget aan. Het kabinet wil mensen stimuleren om zelf regie te nemen op hun loopbaan en hun leven, zodat zij zich kunnen blijven ontwikkelen en hun eigen keuzes kunnen maken. Dat gebeurt natuurlijk nu ook al wel. Van de in totaal 5,6 miljoen werknemers voor wie cao-afspraken gelden, beschikt zo’n kwart daarvan over leer- en ontwikkelbudget. Voor het aanzienlijk bredere doel van duurzame inzetbaarheid is daarnaast ook nog flink budget in de cao’s.
Het kabinet signaleert echter terecht ruimte voor verbetering. Zowel werkenden als leidinggevenden weten vaak niet wat ze met name met de budgetten duurzame inzetbaarheid kunnen doen, dus die budgetten blijven vaak onbenut op de plank. Maar daarnaast zijn er natuurlijk heel veel cao’s zonder dergelijke regelingen, en op het steeds groter wordende deel ZZP-ers en flexibele werkkrachten onder de beroepsbevolking, zijn de genoemde regelingen ook niet van toepassing.
Naast de regelingen die door werkgevers en werknemers in cao’s worden vastgelegd, de zogeheten private afspraken, wil de overheid als publiek instituut zelf ook meer doen. Zo onderzoeken ze bijvoorbeeld de mogelijkheid om je ontwikkelbudget van de ene naar de andere werkgever mee te nemen. Dat zou pure winst zijn.
Maar de overheid wil nog meer. Het kabinet wil toe naar echt individuele leer- en ontwikkelbudgetten voor werkenden en niet-werkenden. Het is nu natuurlijk al mogelijk dat je als individu de kosten voor scholing of opleiding opgeeft bij je inkomstenbelasting, waardoor je deze kosten kunt aftrekken, maar ook hiervan wordt weinig gebruik gemaakt. Te omslachtig. Vandaar dat deze fiscale aftrek wordt vervangen door een uitgavenregeling, het STAP-budget.
Voor het Kamerreces komt de totale uitwerking van de regeling, maar waarschijnlijk is er voor het STAP-budget structureel 200 miljoen beschikbaar. Tja, lastig in te schatten of dat nou veel of weinig is. Het leek mij eigenlijk niet zo veel. Het blijkt dat dat het bedrag is dat we nu met z’n allen opgeven bij die huidige fiscale aftrek. Het kabinet trekt er dus niet meer geld voor uit, maar wil het ons wel makkelijker maken. En wat betekent dat nu concreet: dat je per jaar waarschijnlijk tot een maximum van 2000 euro STAP-budget krijgt. Daar kan een mens mooie dingen voor doen.
Dat is het goede nieuws. Het slechte nieuws is dat de overheid geen simpele vouchers gaat uitdelen (“ter voorkoming van misbruik en oneigenlijk gebruik”), maar dat het budget wordt gestort op de rekening van de scholingsaanbieder. Hmmm, nou ja, ok. Het echt slechte nieuws is dat het UWV de beoogd uitvoerder wordt van de nieuwe scholingsregeling. OMG. Het enige waar het kabinet dan het UWV scherp op gaat controleren, is dat de positionering van het STAP-budget voldoende wervend is. Ik kan u nu al voorspellen dat die 200 miljoen niet volledig benut gaat worden. Deze STAP is helaas slechts een stapje.
Altijd als eerste de nieuwe column lezen? Schrijf je dan nu in voor onze Talent nieuwsbrief!
